Ryczałt ewidencjonowany

Podatnik opłacający ryczałt ewidencjonowany z tytułu prywatnego najmu podatek ten oblicza od przychodu niepomniejszonego o koszty uzyskania. Przy ustalaniu podstawy obliczenia ryczałtu może on przede wszystkim pomniejszać przychody o straty z tego samego źródła przychodów poniesione w poprzednich latach podatkowych (gdy najem opodatkowany był na zasadach ogólnych według skali podatkowej). Ponadto ma prawo odliczać od przychodów wydatki określone w art. 26 ust. 1 updof (pod warunkiem, że nie zostały odliczone od dochodu lub nie zostały zaliczone do kosztów podatkowych na podstawie przepisów ustawy o PIT). Wynika to z art. 11 ust. 1 uzpd.

Do opodatkowania przychodów z prywatnego najmu stosuje się dwie stawki podatku w wysokości 8,5% i 12,5%, w zależności od wysokości przychodów osiągniętych przez podatnika. Jeżeli podatnik w danym roku podatkowym z prywatnego najmu osiągnie przychody w kwocie nieprzekraczającej 100.000 zł, to opłaca on ryczałt według 8,5% stawki. Natomiast od nadwyżki ponad tę kwotę zapłaci podatek według 12,5% stawki. Ryczałt według wyższej stawki powinien być regulowany już w trakcie roku w terminie wynikającym z przyjętego sposobu opłacania ryczałtu (miesięcznego lub kwartalnego).

Warto dodać, że w przypadku małżonków osiągających przychody z prywatnego najmu, kwota przychodów w wysokości 100.000 zł dotyczy łącznie obojga małżonków. Takie stanowisko przedstawił resort finansów w piśmie udostępnionym naszemu Wydawnictwu w dniu 2 lutego 2018 r. Wskazał w nim, że małżonkowie mają obowiązek wpłacać ryczałt według 12,5% stawki podatku od nadwyżki ponad kwotę 100.000 zł przychodu ustalonego jako suma ich przychodu z najmu. Limit przychodów dotyczy łącznie obojga małżonków bez względu na to, jaki ustrój majątkowy ich obowiązuje (wspólność czy rozdzielność majątkowa).

Z kolei w piśmie udostępnionym naszemu Wydawnictwu w dniu 21 grudnia 2018 r. Ministerstwo Finansów wyjaśniło, że u małżonków osiągających przychody z tytułu umowy najmu, dzierżawy, zawieranej poza działalnością gospodarczą, w limicie 100.000 zł uwzględnia się także przychody z prywatnego najmu opodatkowane na ogólnych zasadach według skali podatkowej, gdy małżonkowie rozliczają prywatny najem odrębnie i jeden z nich opodatkowuje dochody według skali podatkowej, a drugi ryczałtem ewidencjonowanym.

W trakcie roku podatkowego podatnik może wpłacać do urzędu skarbowego kwoty ryczałtu za okresy:

• miesięczne lub
   
• kwartalne.

Ryczałt ewidencjonowany od przychodów z prywatnego najmu za miesiące od stycznia do listopada podatnik ma obowiązek wpłacać na rachunek urzędu skarbowego do 20 dnia następnego miesiąca. Natomiast ryczałt za grudzień podlega wpłacie przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania rocznego, który wyznacza koniec lutego następnego roku.

Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnikom, których przychody nie przekraczają ustawowego limitu, daje również możliwość opłacania ryczałtu raz na kwartał, do 20 dnia następnego miesiąca po upływie kwartału, za który ma być opłacony, a za ostatni kwartał roku podatkowego - przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania rocznego, tj. do końca lutego następnego roku.

Możliwość korzystania w 2020 r. z kwartalnego opłacania ryczałtu mają podatnicy, których przychody z prywatnego najmu w 2019 r. nie przekroczyły kwoty stanowiącej równowartości 25.000 euro, tj. 109.335 zł (limit wyrażony w euro przeliczono na walutę polską według średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP 1 października 2019 r., który wyniósł 4,3734 zł/euro - tabela NBP nr 190/A/NBP/2019). Uprawnieni podatnicy, którzy wybiorą w 2020 r. ten sposób opłacania zryczałtowanego podatku dochodowego, o podjętej decyzji będą zobowiązani poinformować organ podatkowy w zeznaniu rocznym PIT-28 składanym za 2020 r.

Ostatecznego rozliczenia za dany rok podatkowy przychodów z najmu opodatkowanego ryczałtem ewidencjonowanym podatnik dokonuje w zeznaniu rocznym PIT-28 składanym w urzędzie skarbowym w terminie od 15 lutego do końca lutego roku następującego po roku podatkowym. Przy czym zeznanie złożone przed początkiem tego terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.