Skutki wzajemnych poręczeń kredytowych dokonywanych w ramach podatkowej grupy kapitałowej
| Wzajemne poręczenia kredytowe dokonywane w ramach podatkowej grupy kapitałowej nie generują przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w podmiocie udzielającym i otrzymującym takie poręczenie. Nie można jednak wykluczyć, że w omawianej sytuacji powstanie przychód z tytułu świadczeń częściowo odpłatnych. |
Z uzasadnienia
"Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę podziela wyrażony w orzecznictwie sądowym pogląd co do tego, że zobowiązanie się do udzielenia poręczenia ma niewątpliwie mierzalną wartość materialną [tak: wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 06 kwietnia 2017 r., I SA/Wr 1604/16]. W opisanych przez wnioskodawczynię realiach, uzyskanie przez nią poręczenia jest bowiem zależne jedynie od jej woli, przejawiającej się wystąpieniem względem innego podmiotu z grupy z odpowiednim żądaniem. Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że wbrew stanowisku organu udzielanie wzajemnych poręczeń kredytowych w ramach prowadzonej polityki poręczeń pomiędzy spółkami grupy nie kreuje po stronie wnioskodawczyni przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń z uwagi na wzajemne zobowiązanie skarżącej do udzielenia analogicznego rodzaju poręczenia na rzecz innych podmiotów z grupy. Zaznaczenia w tym miejscu wymaga, że o przychodzie z tytułu nieodpłatnych świadczeń można mówić jedynie w sytuacji, gdy podatnik uzyskuje mierzalną korzyść ekonomiczną niezwiązaną z obowiązkiem poniesienia kosztu bądź - co szczególnie istotne w niniejszej sprawie - innej formy ekwiwalentu. Innymi słowy, poniesienie przez podatnika w związku z otrzymanym przysporzeniem jakiegokolwiek kosztu bądź też innej formy ekwiwalentu wyklucza powstanie u tego podmiotu przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, nie wykluczając jednak możliwości osiągnięcia przychodu z tytułu świadczenia częściowo odpłatnego.
Za pozbawiony uzasadnienia prawnego należy uznać pogląd organu zakładający, że o świadczeniu wzajemnym możemy mówić wówczas, gdy podmiot uzyskujący przysporzenie wykonuje analogiczne świadczenie na rzecz podmiotu, od którego otrzymuje przysporzenie, jak również pogląd zakładający, że ekwiwalentność dotyczy udzielanych świadczeń stanowiących poręczenie, a nie kwot, do których poręczają sobie nawzajem podmioty. (...) punktem wyjścia dla oceny ekwiwalentności świadczeń jest wola stron stosunku zobowiązaniowego.
(...) nie sposób zaaprobować generalnego twierdzenia organu co do tego, że na gruncie podatków dochodowych przychód z tytułu częściowo odpłatnych świadczeń powstanie w sytuacji, gdy wartość świadczenia pozostającego w związku z innym świadczeniem (świadczenia wzajemnego) jest niższa, tzn. pomimo wzajemności świadczeń, ich wartość określona dla celów podatkowych nie jest taka sama (świadczenia nie są ekwiwalentne). Jak wskazano powyżej o przychodzie z tytułu częściowo odpłatnych świadczeń można mówić jedynie w sytuacji, gdy cena określona w umowie stanowiącej źródło przychodu znacznie odbiega od wartości rynkowej rzeczy lub prawa. Dopiero w takiej sytuacji nadwyżka wartości ustalonej z zastosowaniem reguł wyrażonych w art. 12 ust. 6 ustawy o PDOP, nad odpłatnością ponoszoną przez podatnika staje się przychodem z tytułu częściowo odpłatnych świadczeń. W realiach poddanej sądowej kontroli sprawy o przychodzie skarżącej z tytułu częściowo odpłatnych świadczeń można by mówić w sytuacji wykazania, że uzyskane przez nią wierzytelności względem innych członków polityki poręczeń pozostają w znacznej dysproporcji z wartością rynkową zaciągniętych przez nią zobowiązań do udzielenia poręczeń na rzecz innych spółek z grupy. Jak wskazano bowiem powyżej ekwiwalentność świadczeń stron w umowie obligacyjnej powinna być oceniana w chwili jej zawarcia. (...)
(...) w realiach przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji nie dojdzie po stronie skarżącej do powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, przy czym w ramach postępowania interpretacyjnego brak jest możliwości definitywnego wykluczenia możliwości powstania dla skarżącej przychodu z tytułu częściowo odpłatnych świadczeń".
(wyrok WSA w Poznaniu z 12 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Po 142/17 - orzeczenie nieprawomocne)
| Jeśli nie znalazłeś informacji, której szukasz, wejdź do serwisu | ||
| www.PodatekDochodowy.pl » |
Serwis Głównego Księgowego
Gazeta Podatkowa
z obszernym komentarzem »
Firma »
Aplikacja mobilna dla Księgowych »
Księgowego,Kadrowego,VAT »
Serwisy internetowe »
Pobierz darmową aplikację »
Posłuchaj »
Terminarz
DRUKI
Darmowe druki aktywne
WSKAŹNIKI
Bieżące wskaźniki wraz z archiwum
KALKULATORY
Narzędzia księgowego i kadrowego
PRZEPISY PRAWNE
Ustawy, rozporządzenia - teksty ujednolicone
FORUM
Forum aktywnych księgowych
| ||||||||||||
|
||||||||||||