Ogólne zasady powstawania obowiązku podatkowego
Ogólna zasada dotycząca ustalania obowiązku podatkowego w VAT określona została w art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.) zwanej dalej "ustawą o VAT". W myśl tej regulacji, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi. Ustawodawca przewidział również szereg wyjątków od tej zasady, z reguły związanych ze specyfiką pewnego rodzaju czynności wykonywanych przez podatnika.
1.1. Usługi i dostawa towarów rozliczane okresowo
W niektórych przypadkach podatnicy mogą mieć wątpliwości przy określaniu, w którym momencie doszło do wydania towaru czy wykonania usługi. Często bowiem kontrahenci w oparciu o zawarte umowy świadczą usługi bądź też dokonują dostawy towarów w pewnym ciągu czasowym i rozliczają się za poszczególne okresy, określone umową.
Sposób ustalania obowiązku podatkowego w takich przypadkach określa art. 19a ust. 3 i 4 ustawy o VAT. W myśl tej regulacji, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do dostawy towarów z wyjątkiem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.
Wyjątek ten dotyczy dostawy towarów, w ramach której następuje wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Wyłączenie w tym przypadku dotyczy tylko tych umów, w wyniku których zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umów leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotem są grunty.
Jeżeli zatem pomiędzy kontrahentami mamy do czynienia ze stałą współpracą w zakresie dostaw czy świadczonych usług, rozliczanie podatku VAT następować będzie w oparciu o art. 19a ust. 3 ustawy o VAT.
Uwaga
Rozliczanie VAT na podstawie art. 19a ust. 3 ustawy o VAT jest możliwe zarówno wówczas, gdy przedmiotem transakcji są stałe dostawy tego samego rodzaju asortymentu, jak i wtedy, gdy umowa przewiduje szerszy zakres współpracy, tj. obejmuje dostawę różnych towarów, jak i świadczenie usług.
Przykład Podatnik zawarł z nabywcą umowę na okres trzech lat, na podstawie której dostarcza zamówione towary. Zgodnie z umową dostawy rozliczane będą kwartalnie a płatności ustalono na koniec każdego kwartału - za dany kwartał. Pierwszy okres rozliczeniowy obejmuje okres od 1 kwietnia do 30 czerwca 2017 r. Obowiązek podatkowy powstanie 30 czerwca 2017 r., niezależnie od tego, kiedy dostawy faktycznie miały miejsce. Dokonane w danym okresie rozliczeniowym dostawy podatnik rozliczy łącznie w deklaracji za czerwiec (bądź za II kwartał - przy rozliczeniach kwartalnych) 2017 r. |
Kwestia ustalenia we właściwy sposób momentu powstania obowiązku podatkowego przy usługach rozliczanych okresowo jest o tyle istotna, że warunkuje prawo do odliczenia podatku naliczonego po stronie nabywcy. Aby bowiem móc odliczyć VAT naliczony muszą zostać spełnione dwa warunki: podatnik musi posiadać fakturę potwierdzającą zakup i po stronie dostawcy towaru (usługi) musi powstać obowiązek podatkowy w VAT z tytułu danej transakcji.
Przykład
Podatnik nabył program graficzny. Na fakturze poza zakupem programu uwzględniono również zakup usługi obsługi technicznej oprogramowania. Program i obsługa zostały udostępnione na okres jednego roku a dostęp do programu uruchomiono w lutym 2017 r. Fakturę podatnik otrzymał w marcu 2017 r. natomiast płatność określono w ratach miesięcznych - począwszy od marca 2017 r. Nabywca nie uregulował należności za usługę. Po stronie dostawcy w takim przypadku obowiązek podatkowy będzie powstawał z końcem każdego okresu rozliczeniowego, do którego odnosi się płatność. W stosunku do pierwszej ustalonej kwoty należności obowiązek podatkowy powstał zatem w dniu 31 marca, następnie 30 kwietnia itd. Nabywca, który otrzymał w marcu fakturę mógł - mimo braku zapłaty - odliczać VAT naliczony z tej faktury w takich terminach, w jakich po stronie dostawcy powstanie obowiązek podatkowy (począwszy od rozliczenia za marzec 2017 r.). |
1.2. Obowiązek podatkowy przy usługach ciągłych świadczonych w okresie dłuższym niż rok
Ustawodawca określił również w sposób szczególny zasady powstania obowiązku podatkowego w przypadku usług i dostaw towarów wykonywanych w sposób ciągły w okresie dłuższym niż rok, w sytuacji, gdy w danym roku nie upływają terminy ich rozliczeń lub płatności. W myśl art. 19a ust. 3 (zdanie drugie) ustawy o VAT, obowiązek podatkowy w takim przypadku powstaje na koniec roku podatkowego. Przez rok rozumieć należy 12 kolejnych następujących po sobie miesięcy. Można zatem stwierdzić, że mamy tu do czynienia z umownym momentem powstania obowiązku podatkowego w VAT. Jeżeli bowiem usługi wykonywane są stale, nie ma możliwości aby jednoznacznie wskazać konkretną datę ich wykonania.
Warto podkreślić, że dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku tego rodzaju usług nie ma znaczenia ani data wystawienia faktury, ani też termin płatności. Decydujące znaczenie ma upływ przyjętego okresu rozliczeniowego, do którego odnoszą się płatności lub rozliczenia wynikające z zawartej umowy.
Przykład W dniu 5 maja 2017 r. podatnik podpisał umowę z kontrahentem, na mocy której od tego dnia do 31 maja 2019 r. będzie świadczył na jego rzecz usługi. Kontrahenci rozliczą należność za usługę, dopiero po zakończeniu umowy. W takim przypadku obowiązek podatkowy należy rozpoznać w trzech terminach: 31 grudnia 2017 r., 31 grudnia 2018 r. i 31 maja 2019 r. |
1.3. Jak rozliczyć usługi ciągłe w przypadku wcześniejszej zapłaty?
Rozpatrując zagadnienie powstania obowiązku podatkowego w VAT przy usługach rozliczanych okresowo i usługach o charakterze ciągłym należy odrębnie rozważyć kwestię wcześniejszej zapłaty za usługę (przed rozpoczęciem danego okresu rozliczeniowego).
Przykład
Podatnik podpisał w maju umowę z kontrahentem, na mocy której będzie świadczył na jego rzecz usługi w okresie od 1 czerwca 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. Rozliczenie usługi będzie następowało z końcem każdego miesiąca począwszy od 30 czerwca 2017 r. Należność za czerwiec podatnik otrzymał już 9 maja 2017 r. W takim przypadku zastosować należy przepis art. 19a ust. 8 ustawy o VAT. Jeżeli więc przed końcem przyjętego okresu rozliczeniowego świadczący usługę otrzymał całość lub część zapłaty (przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę), wówczas obowiązek podatkowy powstaje w dacie jej otrzymania (w odniesieniu do otrzymanej kwoty). Obowiązek podatkowy powstał zatem w maju, bowiem przyjąć należy, że podatnik otrzymał stuprocentową zaliczkę na poczet usługi, która będzie wykonana w czerwcu. |
Przykład
Spółka otrzymała w kwietniu 2017 r. fakturę za abonament roczny z tytułu świadczonej usługi. Na fakturze określono datę wykonania usług na marzec 2018 r. Spółka opłaciła w całości należność określoną w fakturze już w marcu 2017 r. Po stronie usługodawcy obowiązek podatkowy powstał zatem z chwilą otrzymania zapłaty, czyli w marcu br. Spółka mogła odliczyć VAT naliczony z tej faktury najwcześniej w rozliczeniu za kwiecień 2017 r., ponieważ dopiero wówczas spełnione zostały warunki odliczenia VAT (po stronie dostawcy powstał obowiązek podatkowy i nabywca otrzymał fakturę). |
Należy podkreślić, że o ile wcześniejsze otrzymanie zapłaty za usługę o charakterze ciągłym generuje powstanie obowiązku podatkowego z tego tytułu, o tyle brak zapłaty za usługę, czy opóźnienie w otrzymaniu zapłaty nie zwalnia podatnika z obowiązku terminowego rozliczenia podatku VAT z tego tytułu.
Przykład Na podstawie zawartej umowy podatnik świadczył usługę o charakterze ciągłym na rzecz kontrahenta w okresie od 1 stycznia do 31 maja 2017 r. Zgodnie z umową ustalono miesięczne płatności za usługę. Pierwszą należność nabywca powinien uiścić w dniu 31 stycznia, następną 28 lutego itd. Kontrahent nie uregulował należności aż do momentu zakończenia usługi. Mimo to podatnik nie mógł wstrzymać się z wykazaniem obowiązku podatkowego z tytułu wykonywanej usługi. Skoro ustalono miesięczny okres rozliczeniowy dla świadczonych w okresie od stycznia do maja usług, to na koniec każdego z tych miesięcy podatnik powinien wykazać obowiązek podatkowy, niezależnie od tego czy otrzymał zapłatę za ten okres, czy też nie. |
Jeśli nie znalazłeś informacji, której szukasz, wejdź do serwisu | ||
www.PodatekVAT.pl » |
Serwis Głównego Księgowego
Gazeta Podatkowa
Terminarz
DRUKI
Darmowe druki aktywne
WSKAŹNIKI
Bieżące wskaźniki wraz z archiwum
KALKULATORY
Narzędzia księgowego i kadrowego
PRZEPISY PRAWNE
Ustawy, rozporządzenia - teksty ujednolicone
FORUM
Forum aktywnych księgowych
|