Ulga na nabycie nowych technologii

Na mocy ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem innowacyjności (Dz. U. poz. 1767 ze zm.) uchylone zostały przepisy dotyczące stosowania ulgi z tytułu wydatków na nabycie nowych technologii. W przepisach przejściowych przewidziano jednak możliwość kontynuowania odliczeń przez tych podatników, którzy prawo do ulgi na nabycie nowych technologii nabyli do dnia 31 grudnia 2015 r. Podatnicy, o których mowa, mogą dokonywać odliczeń w zakresie i na zasadach, które obowiązywały do końca 2015 r.

Oznacza to, że w zeznaniu PIT-36 za 2016 r. podatnicy, którzy podatek z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej rozliczają według skali podatkowej, mogą odliczyć od dochodu z tej działalności część wydatków na nabycie nowych technologii, których nie odliczyli w roku ich poniesienia lub w ciągu kolejnych trzech lat (tj. w zeznaniach za 2013-2015), z uwagi na zbyt niski dochód lub wykazaną stratę.

Należy przypomnieć, że prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Nowe technologie i ich nabycie

Prawo do ulgi wiąże się z nabyciem nowych technologii. Pod tym terminem należy rozumieć wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych. Nabyta technologia powinna umożliwiać wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług, jak również nie może być stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat. Za uprawniające do ulgi nabycie nowych technologii rozumie się z kolei nabycie:

• praw do danej technologii,
   
• praw do korzystania z wiedzy technologicznej (licencja).

Ulga na nowe technologie nie dotyczy wydatków:

• na zakup środków trwałych wykorzystujących innowacyjne technologie oraz
   
• na wytworzenie nowych technologii we własnym zakresie.

Innowacyjność nabytej technologii powinna być potwierdzona opinią wydaną przez niezależną od podatnika jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki. Podatnik powinien dysponować taką opinią na dzień złożenia zeznania podatkowego.

Wydatki uwzględniane przy ustalaniu kwoty odliczenia

Odliczeń związanych z nabyciem nowych technologii dokonuje się od podstawy obliczenia podatku w zeznaniu PIT-36 za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki z tego tytułu.

Podstawą ustalenia kwoty odliczenia jest wartość wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części:

• w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz
   
• w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Do wydatków objętych ulgą, zalicza się również koszty związane z nabyciem nowej technologii naliczone do dnia jej przekazania do używania.

Ponadto, jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet nabycia nowej technologii w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził ją do wspomnianej ewidencji, wydatki te uznaje się za poniesione w roku jej wprowadzenia do ewidencji.

Maksymalna wysokość odliczenia wynosi 50% kwoty tak ustalonych wydatków. Kwota odliczenia w roku podatkowym nie może przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej.

Jeżeli w roku poniesienia wydatków na nabycie nowych technologii podatnik poniósł stratę z działalności gospodarczej lub osiągnięty z tego źródła dochód był niższy niż kwota wydatków podlegających odliczeniu, możliwe jest rozłożenie korzystania z ulgi na kolejne trzy lata. Okres na rozliczenie ulgi liczy się od końca roku podatkowego, w którym technologie zostały wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Utrata prawa do ulgi

Podatnik traci prawo do odliczeń z tytułu ulgi na nowe technologie, jeżeli przed upływem trzech lat podatkowych, licząc od końca roku podatkowego, w którym wprowadził tę technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nastąpi jedno z następujących zdarzeń:

• podatnik udzieli w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do nowej technologii,
   
• zostanie ogłoszona upadłość podatnika obejmująca likwidację majątku,
   
• podatnik zostanie postawiony w stan likwidacji,
   
• podatnik, w jakiejkolwiek formie, otrzyma zwrot wydatków na tę technologię.

Przeniesienie prawa do nowej technologii na inny podmiot nie powoduje utraty prawa do ulgi, gdy jest to związane z przekształceniem formy prawnej, połączeniem lub podziałem dotychczasowych przedsiębiorców, dokonywanym na podstawie przepisów Kodeksu spółek handlowych.

W zeznaniu podatkowym składanym za rok, w którym podatnik utracił prawo do ulgi na nowe technologie, należy zwiększyć podstawę opodatkowania o kwotę uprzednio dokonanych odliczeń, a w razie poniesienia straty - zmniejszyć ją o tę kwotę. Przy czym kwotę odliczeń, do której podatnik utracił prawo, określa się proporcjonalnie do udziału zwróconych wydatków w wartości początkowej nowej technologii.