Wydatki na zakup odzieży dla przedsiębiorcy

Podatnik w działalności gospodarczej przygotowuje relacje reporterskie oraz opracowuje audycje i materiały dziennikarskie dla telewizji. W celu realizacji powierzonych zadań dokonuje zakupu odzieży (marynarki, garnitury, eleganckie buty), gdyż prezentowanie informacji na antenie telewizyjnej wymaga konkretnego ubioru, niewykorzystywanego w życiu codziennym. Zleceniodawca nie zapewnia jakichkolwiek ubrań, a zakupione przez podatnika ubrania wykorzystywane są jedynie "na wizji" - nie są przez niego używane na potrzeby niezwiązane z prowadzeniem własnej firmy. Czy ich wartością może obciążać firmowe koszty uzyskania przychodów?

"(...) Na podatniku spoczywa (...)obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

(...) aby wydatki na zakup odzieży można było uznać za koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej ubiór musi utracić charakter osobisty, np. poprzez trwałe opatrzenie zakupionej odzieży cechami charakterystycznymi logo reprezentowanej przez Wnioskodawcę firmy.

Zakupy odpowiednich ubrań, pod kątem wykonywania działalności gospodarczej należy więc oceniać na tle przepisów prawa pracy lub innych przepisów branżowych. Generalnie zakupy tego rodzaju stanowią wydatki związane z faktem funkcjonowania danej jednostki w życiu społecznym. Zatem, niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba musi nabywać i używać dostosowaną do własnych wymagań odzież. Dlatego też zakupy tych rzeczy stanowią spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej. Odstępstwa od tej zasady mogą wynikać z nałożonego na prowadzącego działalność gospodarczą prawnego obowiązku używania określonego rodzaju odzieży, a rzeczy te utraciły charakter osobisty na przykład z uwagi na dostosowanie tychże do pełnienia określonych funkcji bądź zawodów.

Obowiązujące zasady współżycia społecznego wymagają, aby osoby prowadzące działalność gospodarczą posiadały wygląd adekwatny do wykonywanego zawodu, podobnie zresztą jak osoby zatrudnione w innych zawodach np. nauczyciele, urzędnicy, prawnicy itp.

Niewątpliwie w wykonywanym przez Wnioskodawcę zawodzie dbałość o wygląd zewnętrzny jest bardzo istotna, jednakże nie można tu mówić o sytuacji znacząco odbiegającej od ogólnie przyjętych norm społecznych. Wydatki związane z zakupem marynarki, garnituru czy też butów mają charakter wydatków osobistych, i w konsekwencji nie można ich uznać za ściśle związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę. Wydatki te są powszechnie ponoszone przez obywateli, bez względu na ich status społeczny. Każda osoba, niezależnie od tego jaki wykonuje zawód, może ponosić ww. wydatki.

Wprawdzie poniesione przez Wnioskodawcę wydatki nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże nie stanowi to wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu, konieczne jest bowiem również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Wydatki Wnioskodawcy są wydatkami związanymi z ogólnie pojmowanym funkcjonowaniem danej jednostki w życiu społecznym.

Jednocześnie wydatki ponoszone na zakup odzieży stanowią spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby, niezależnie od tego, jaki uprawia zawód. Nie zależą również od charakteru wykonywanej pracy. Nie można zatem uznać, że ww. wydatki mają związek z uzyskiwanym przez Wnioskodawcę przychodem i tym samym nie mogą być uznane za koszt uzyskania tego przychodu.

(...) mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz biorąc pod uwagę przedstawione unormowania prawne, uznać należy, że Wnioskodawca nie może ww. wydatków zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Brak jest bowiem związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy ich poniesieniem a uzyskiwaniem przychodów. Przedmiotowe wydatki nie spełniają przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że wskazane we wniosku, a poniesione przez Wnioskodawcę wydatki, nie mogą obiektywnie przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź też służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. (...)".

(interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 maja 2016 r., nr IPPB1/4511-387/16-2/AM)