Refundacja wynagrodzenia za zatrudnienie bezrobotnego

Przedsiębiorca będący osobą fizyczną zatrudnił osobę bezrobotną po 50 roku życia. Z urzędu pracy będzie otrzymywał refundację wynagrodzenia tej osoby. Czy powinien on ujmować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów koszty wynagrodzenia i ich refundację?

Pracodawca powinien ujmować w kosztach uzyskania przychodów wydatki z tytułu wynagrodzenia za pracę pracownika zatrudnionego w ramach programu aktywizacji osób po 50 roku życia. Z kolei kwotę refundacji tych kosztów obowiązany jest wykazać w przychodach, w momencie jej faktycznego otrzymania.

Podstawa prawna refundacji wynagrodzenia

Wiek osoby bezrobotnej może być barierą w zatrudnieniu. Za osoby znajdujące się w szczególnej sytuacji na rynku pracy uznaje się bezrobotnych, którzy ukończyli 50 rok życia. W celu aktywizacji tych osób wprowadzane są różne instrumenty rynku pracy, które mają zachęcić pracodawców do ich zatrudniania. Jednym z takich instrumentów jest dofinansowanie wynagrodzenia za ich pracę. Podstawę prawną dofinansowania stanowi art. 60d ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2015 r. poz. 149 ze zm.). Z przepisu tego wynika, że na podstawie umowy zawartej ze starostą, pracodawcy (przedsiębiorcy) może zostać przyznane dofinansowanie wynagrodzenia za zatrudnienie skierowanego bezrobotnego, który ukończył 50 rok życia. Jest ono udzielane zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis.

Dofinansowanie wynagrodzenia przysługuje przez okres:

• 12 miesięcy - w przypadku zatrudnienia bezrobotnego, który ukończył 50 lat, a nie ukończył 60 lat lub
   
• 24 miesięcy - w przypadku zatrudnienia bezrobotnego, który ukończył 60 lat.

Po upływie okresu przysługiwania dofinansowania wynagrodzenia, pracodawca (przedsiębiorca) jest obowiązany do dalszego zatrudniania tej osoby odpowiednio przez:

• 6 miesięcy - w przypadku gdy dofinansowanie przysługiwało przez okres 12 miesięcy,
   
• 12 miesięcy - w przypadku gdy dofinansowanie przysługiwało przez okres 24 miesięcy.

Dofinansowanie wynagrodzenia przysługuje w kwocie określonej w umowie, nie wyższej jednak niż połowa minimalnego wynagrodzenia za pracę miesięcznie obowiązującego w dniu zawarcia umowy, za każdego zatrudnionego bezrobotnego (w 2016 r. maksymalna kwota dofinansowania wynosi 925 zł).

Skutki w podatku dochodowym u pracodawcy

Nie budzi wątpliwości, że wydatki na wynagrodzenia skierowanego do pracy pracownika, który ukończył 50 rok życia, są kosztami ponoszonymi przez pracodawcę (przedsiębiorcę) w celu uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Podlegają zatem zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 updof i muszą być wykazywane w ewidencji księgowej.

Należy przy tym zaznaczyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w szczególny sposób regulują kwestię ujmowania kosztów wynagrodzeń do kosztów uzyskania przychodów. Zasadą jest, że wynagrodzenie pracownika stanowi taki koszt w miesiącu, za który jest należne, o ile zostało wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony (art. 22 ust. 6ba updof). Natomiast w przypadku uchybienia temu terminowi, wynagrodzenie jest zaliczane do kosztów uzyskania przychodów dopiero z chwilą jego faktycznej wypłaty lub postawienia do dyspozycji pracownika (art. 23 ust. 1 pkt 55 updof).

Oznacza to, że w sytuacji opisanej w pytaniu podatnik może ująć wynagrodzenie wspomnianego tam pracownika w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie 12 "wynagrodzenia w gotówce i w naturze" z uwzględnieniem wspomnianych wcześniej zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt, że wynagrodzenie zatrudnionego bezrobotnego zostanie mu później zrefundowane, nie ma wpływu na jego kwalifikację podatkową. Nie ma też podstaw prawnych, aby po otrzymaniu refundacji podatnik dokonywał korekty (zmniejszenia) kwoty wynagrodzenia, które uprzednio prawidłowo zaliczył do kosztów uzyskania przychodów.

W tych okolicznościach refundacja przez urząd pracy kosztów wynagrodzenia pracownika po 50 roku życia będzie miała u podatnika ten skutek, że otrzymaną kwotę zaliczy on do przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 2 pkt 2 updof, do przychodów z działalności gospodarczej zalicza się m.in. dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków (z wyjątkami niemającymi zastosowania w rozpatrywanej sytuacji). Z kolei z art. 14 ust. 3 pkt 3a updof wynika a contrario, że kwoty zwróconych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów stanowią przychód podatkowy.

Tym samym kwotę z tytułu refundacji wynagrodzenia zatrudnionego pracownika po 50 roku życia, skierowanego przez urząd pracy, podatnik powinien wpisać do podatkowej księgi w kolumnie 8 "pozostałe przychody", w dacie jej otrzymania (wpływu na rachunek bankowy).