Przedawnione wierzytelności nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów
Na koniec 2015 r. spisaliśmy nieściągalne wierzytelności o niewielkich kwotach. W celu zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów sporządziliśmy stosowne protokoły. Niektóre wierzytelności były starsze niż dwa lata. Czy mimo to można je było zaliczyć do kosztów podatkowych?
Wierzytelności nieściągalne, które przedawniły się, nie mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
W przypadku wierzytelności o niewielkiej wartości jej nieściągalność można udokumentować protokołem (art. 23 ust. 2 pkt 3 updof i art. 16 ust. 2 pkt 3 updop), w którym trzeba wykazać, że nie opłaca się dochodzić wierzytelności, czyli że koszty procesowe i egzekucyjne związane z jej ściągnięciem byłyby równe albo wyższe od jej kwoty. Ustawodawca nie stawia żadnych wymogów co do treści tego protokołu. Niewątpliwie powinien on zawierać podstawowe elementy dowodu księgowego, tj. datę sporządzenia, numer, dane podatnika, podstawę prawną, podpis, informację o wierzytelności (jej wartość, od kogo, jaki dokument ją potwierdza). Koniecznie trzeba w nim uwidocznić wielkość wierzytelności i porównać z przewidywanymi kosztami związanymi z jej dochodzeniem. W tym celu podatnik powinien brać pod uwagę np. koszty sądowe, zastępstwa procesowego, przygotowania dokumentacji.
Kosztów uzyskania przychodów nie stanowią wierzytelności odpisane jako przedawnione (art. 23 ust. 1 pkt 17 updof i art. 16 ust. 1 pkt 20 updop). Zatem do kosztów można zaliczać tylko nieprzedawnione wierzytelności, które wcześniej były wykazane jako przychód należny. Trzeba jednak udowodnić, że są nieściągalne.
Terminy przedawnienia roszczeń regulują przepisy Kodeksu cywilnego. Przykładowo roszczenia związane z prowadzeniem działalności gospodarczej przedawniają się po trzech latach (art. 118 K.c.), a roszczenia z tytułu sprzedaży w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedawcy - po dwóch latach (art. 554 K.c.). Termin przedawnienia należy liczyć od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Zasadniczo dniem tym będzie dzień, w którym dłużnik miał obowiązek uiścić zobowiązanie zgodnie z umową lub terminem wyznaczonym mu np. w fakturze.
Należy pamiętać, że przepisy przewidują przypadki, w których można przerwać bieg terminu przedawnienia. Przykładowo złożenie pozwu o zapłatę przed upływem dwuletniego terminu przedawnienia roszczeń spowoduje przerwanie biegu tego terminu. Skutek przerwania terminu przedawnienia jest taki, że termin ten po przerwaniu należy naliczać na nowo. Roszczenia stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu uzyskują nowy, dziesięcioletni termin przedawnienia.
Reasumując, podatnik nie miał prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości wierzytelności, jeżeli przed datą odpisania upłynął termin przedawnienia przewidziany przepisami prawa cywilnego dla tej wierzytelności. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 lipca 2013 r., nr IPPB3/423-254/13-2/MS).
| Jeśli nie znalazłeś informacji, której szukasz, wejdź do serwisu | ||
| www.PodatekDochodowy.pl » |
Serwis Głównego Księgowego
Gazeta Podatkowa
z obszernym komentarzem »
Firma »
Aplikacja mobilna dla Księgowych »
Księgowego,Kadrowego,VAT »
Serwisy internetowe »
Pobierz darmową aplikację »
Posłuchaj »
Terminarz
DRUKI
Darmowe druki aktywne
WSKAŹNIKI
Bieżące wskaźniki wraz z archiwum
KALKULATORY
Narzędzia księgowego i kadrowego
PRZEPISY PRAWNE
Ustawy, rozporządzenia - teksty ujednolicone
FORUM
Forum aktywnych księgowych
| ||||||||||||
|
||||||||||||