Samochód osobowy używany sporadycznie na potrzeby firmy a jego amortyzacja - interpretacja organu podatkowego

(interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 stycznia 2015 r., nr IBPBI/1/415-1176/14/SK)

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą, w której używa dwa samochody osobowe stanowiące środki trwałe.

Jeden z nich został zgłoszony w urzędzie skarbowym na druku VAT-26 i jego wykorzystywanie dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą potwierdzone jest prowadzoną dla potrzeb podatku VAT ewidencją przebiegu pojazdu. Drugi zaś pojazd nie został zgłoszony w myśl ustawy o VAT do działalności gospodarczej, więc zgodnie z tą ustawą, ma przeznaczenie prywatno-służbowe.

Obydwa samochody są w działalności gospodarczej niezbędne, by zapewnić ciągłość obsługi i wywiązanie się z przyjętych zobowiązań.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie: Czy odpisy amortyzacyjne od obydwu środków trwałych będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w pełnej wysokości, skoro na gruncie ustawy o VAT podatnik zadeklarował użytek prywatno-służbowy jednego z nich?

Zdaniem podatnika, ma on prawo do zaliczania odpisów amortyzacyjnych od obu pojazdów do kosztów uzyskania przychodów. Nie zmienia tego fakt, że jeden z nich jest użytkowany w działalności tylko w sytuacjach koniecznych, co występuje kilkukrotnie w okresie jednego miesiąca.

W odpowiedzi organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za prawidłowe; jednocześnie przypomniał, że wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wykorzystywaniem samochodu a osiągniętym przychodem spoczywa na podatniku. To on bowiem osiąga korzyści, polegające na możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na nabycie samochodu osobowego i jego eksploatację do kosztów uzyskania przychodu i tym samym obniżeniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Brak jest jednak przeszkód prawnych, aby podatnik w prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywał kilka samochodów osobowych, o ile jest to racjonalnie uzasadnione rodzajem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Jak stwierdził organ podatkowy, skoro przedmiotowe samochody osobowe podatnik wykorzystuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i zostały one uznane za środki trwałe w tej działalności, to do kosztów podatkowych może on zaliczać odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowych, jednakże z uwzględnieniem limitu wskazanego w art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o PDOF, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z bieżącą eksploatacją ww. samochodów, organ podatkowy wskazał, że co do zasady, tego rodzaju wydatki ponoszone przez podatników w związku z wykorzystywaniem na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej samochodów stanowiących środki trwałe w tej działalności, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności, o ile wydatki te zostaną właściwie udokumentowane. Przy czym pamiętać należy, że wydatki związane z ubezpieczeniem samochodów osobowych podlegają ograniczeniu kwotowemu na mocy art. 23 ust. 1 pkt 47 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Według organu podatkowego: "(...) odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowych wskazanych we wniosku samochodów, stanowiących środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej, mogą (do wysokości określonej w art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - limitu 20.000 euro - przyp. red.) stanowić koszty podatkowe. Również wydatki związane z eksploatacją ww. samochodów, o ile są one wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty podatkowe. Przy czym, w szczególności w odniesieniu do samochodu użytkowanego zarówno na cele służbowe związane z prowadzoną działalnością, jak i na cele prywatne, niezbędna jest szczegółowa analiza tych wydatków w celu właściwego ich przyporządkowania w zależności od sposobu wykorzystywania (na cele służbowe, czy prywatne). Wysokość tych kosztów nie jest przy tym ograniczona z uwagi na sam fakt złożenia, bądź też niezłożenia stosownego oświadczenia (VAT-26) w związku ze zmianą przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jaka nastąpiła od 1 kwietnia 2014 r.

Nadmienić także należy, że na możliwość i zakres zaliczania wskazanych we wniosku wydatków do kosztów podatkowych nie ma wpływu okoliczność, że siedziba prowadzonej działalności gospodarczej znajduje się w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy. (...)"