Świadczenia otrzymane przez osoby pracujące na podstawie umów typu B2B

Firma zamierza przekazywać karty multisport osobom, z którymi zawarła umowy typu B2B. Nastąpi to na takich samych zasadach, jak dla jej pracowników, tj. połowę wydatków na zakup karty pokryje firma, a połowę druga strona umowy B2B. Umowy te nie przewidują udostępniania tego rodzaju benefitów. Czy u osoby świadczącej usługi na podstawie umowy B2B powstanie w związku z tym przychód?

Przekazanie karty multisport osobie świadczącej usługi na podstawie umowy B2B będzie generować u tej osoby przychód z prowadzonej działalności gospodarczej. W przedstawionej sytuacji przychodem będzie różnica pomiędzy ceną zakupu karty multisport przez firmę a odpłatnością poniesioną przez usługodawcę.

Podstawą zawarcia umowy typu B2B (business-to-business) jest art. 353¹ Kodeksu cywilnego, który statuuje zasadę swobody umów. Osoba fizyczna współpracująca z daną firmą na podstawie umowy B2B nie jest pracownikiem tej firmy, a jedynie świadczy na jej rzecz usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Tak więc wspomniana umowa jest zawierana pomiędzy dwoma przedsiębiorcami. Niekiedy określa się ją mianem samozatrudnienia.

Na gruncie przepisów ustawy o PIT, osoba fizyczna świadcząca usługi w ramach umowy B2B powinna samodzielnie rozliczać podatek dochodowy, zgodnie z zasadami określonymi dla osób osiągających przychody (dochody) z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Trzeba zauważyć, że w myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 updof, wartość otrzymanych przez przedsiębiorcę świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń stanowi przychód z działalności gospodarczej, z wyjątkiem świadczeń zwolnionych od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a updof (zakładamy, że w przedstawionej sytuacji wyjątek ten nie ma zastosowania). Wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń oblicza się zgodnie z art. 11 ust. 2-2b updof (np. jeżeli przedmiotem świadczeń są zakupione usługi - według ceny ich zakupu). W przypadku świadczeń częściowo odpłatnych, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością świadczenia ustaloną według zasad określonych w art. 11 ust. 2 lub 2a updof, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, dla celów podatku dochodowego, za nieodpłatne świadczenia zasadniczo uważa się wszelkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, a także te wszystkie zdarzenia, których skutkiem jest nieodpłatne, czyli niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku lub uniknięciu wydatku, jaki podatnik musiałby ponieść, aby uzyskać określone świadczenie. Jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, przychodem podatkowym z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia jest realne i wymierne przysporzenie majątkowe, które zostało spełnione za zgodą pracownika oraz w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy). Zawarte w tym wyroku uwagi stosuje się także do przychodów osób niebędących pracownikami.

Niewątpliwie, w rozpatrywanym stanie faktycznym, udostępnienie karty multisport będzie stanowiło po stronie osoby świadczącej usługi na podstawie umowy B2B przysporzenie o charakterze majątkowym. Taka karta umożliwia bowiem wejście do różnego rodzaju obiektów sportowych, takich jak siłownie, baseny, itp. Zatem przekazanie karty multisport osobie świadczącej usługi na podstawie umowy B2B będzie generować u tej osoby przychód z prowadzonej działalności gospodarczej. W przedstawionej sytuacji przychodem będzie różnica pomiędzy ceną zakupu karty multisport przez firmę a odpłatnością poniesioną przez usługodawcę. Kwotę tego przychodu usługodawca powinien doliczyć do pozostałych przychodów uzyskanych z działalności gospodarczej i opodatkować zgodnie ze stosowaną formą opodatkowania. Na firmie przekazującej omawiane świadczenie nie będą ciążyć obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Taki pogląd prezentują również organy podatkowe (m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach indywidualnych z 2 września 2022 r., nr 0114-KDIP2-2.4011.544.2022.1.RK i z 29 czerwca 2021 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.387.2021.1.TR).