Projektowane zmiany w opodatkowaniu transakcji wewnątrzwspólnotowych

Konieczność dokonania kolejnych zmian w ustawie o VAT wynika z obowiązku implementacji do polskiego porządku prawnego przepisów unijnych, w szczególności dyrektywy Rady 2018/1910 z 4 grudnia 2018 r., zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do harmonizacji i uproszczenia niektórych przepisów w systemie podatku od wartości dodanej dotyczących opodatkowania handlu między państwami członkowskimi (Dz. Urz. UE L nr 311/3)oraz wykonania wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dnia 28 lutego 2018 r. w sprawie C-307/16.

Państwa członkowskie - w tym również Polska - zostały zobowiązane do zaimplementowania postanowień tej dyrektywy i w tym celu opracowany został projekt zmian do ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Kodeks karny skarbowy, który uwzględnia regulacje dostosowujące polskie przepisy do wymogów unijnych (zamieszczony na stronie internetowej Rządowego Centrum Legislacji - nr druku UC158).

Obowiązek implementacji dyrektywy 2018/1910 do krajowego porządku prawnego upływa z dniem 1 stycznia 2020 r. Przygotowany projekt zmian do ustawy o VAT zmierza do usprawnienia, ujednolicenia i uszczelnienia aktualnego systemu VAT w zakresie:

1) wprowadzenia uproszczeń i zharmonizowania zasad korzystania z magazynów typu call-off stock w handlu transgranicznym;

2) zharmonizowania regulacji w zakresie tzw. transakcji łańcuchowych (modyfikacja dotychczasowych rozwiązań dotyczących transakcji łańcuchowych obowiązujących obecnie w ustawie o VAT);

3) uznania numeru identyfikacji VAT nabywcy oraz złożenia prawidłowej informacji podsumowującej za przesłankę materialną do zastosowania zwolnienia (stawki 0%) w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;

4) wskazania dowodów (dokumentów) wymaganych do zastosowania zwolnienia (stawki 0%) w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (w tym zakresie przepisy ustawy o VAT zostaną dostosowane do zmian wynikających z rozporządzenia wykonawczego 2018/1912);

5) zniesienia limitu obrotów, od którego uzależniona jest możliwość dokonywania zwrotu podatku VAT podróżnym przez samego sprzedawcę (w tym zakresie przepisy ustawy o VAT realizują wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w sprawie C-307/16).

W projekcie tym zostały też zawarte zmiany wynikające z rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L nr 311/10), mające charakter dostosowujący (rozporządzenie ma bowiem zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich i nie wymaga implementacji do krajowego porządku prawnego).

» Regulacje dotyczące magazynów call-off stock

Z uwagi na brak bezpośrednich uregulowań w przepisach dyrektywy w sprawie VAT, dotyczących procedury opodatkowania transakcji w ramach magazynów typu call-off stock, można było zaobserwować znaczące różnice w sposobie ich opodatkowania w poszczególnych państwach UE.

Możliwość wprowadzenia tego typu uproszczeń w państwach członkowskich wynikała jedynie z interpretacji przepisów dyrektywy w sprawie VAT, dlatego konieczne było wprowadzenie w tym zakresie jasnych zasad, obowiązujących we wszystkich państwa unijnych. W tym celu uchwalono dyrektywę Rady (UE) 2018/1910.

Zmiany dostosowujące polskie przepisy w zakresie magazynów call-off stock będą polegały nie tylko na zmianie terminologii i zastąpieniu "magazynów konsygnacyjnych" terminem "call-off stock" ale także na modyfikacjach, które zmienią nieco dotychczasowy sposób rozliczania tego typu transakcji.

W projekcie zmian do ustawy z 7 października 2019 r. zaproponowano uchylenie art. 2 pkt 27d ustawy, który definiuje podmiot "prowadzący magazyn konsygnacyjny", co może sugerować, że prowadzącym magazyn call-off stock będzie mógł być dowolny podmiot a nie wyłącznie nabywca przemieszczanych towarów.

Planuje się również uchylenie definicji "magazynu konsygnacyjnego" znajdującej się obecnie w art. 2 pkt 27c ustawy. Pojęciem, które będzie funkcjonowało po zmianach, będzie "magazyn call-off stock".

Ustawodawca zaproponował również ustanowienie następujących warunków, których spełnienie będzie umożliwiało zastosowanie procedury magazynu typu call-off stock:

• wysyłka lub transport towarów powinny być realizowane przez podatnika VAT UE lub na jego rzecz, z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa Unii, w celu ich dostawy na późniejszym etapie i po ich przybyciu do nabywcy, zgodnie z zawartym między tymi podmiotami porozumieniem;
   
• podmiotem przemieszczającym towary (w rozumieniu podmiotu wysyłającego lub transportującego) do magazynu będzie musiał być podatnik VAT, nieposiadający siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa do którego towary są przemieszczane;
   
• nabywca powinien być zarejestrowany jako podatnik VAT UE, a jego nazwa lub imię i nazwisko oraz numer VAT UE będą musiały być znane podatnikowi wysyłającemu towar do magazynu już w chwili rozpoczęcia wysyłki lub transportu;
   
• zarówno przemieszczenie, jak i dostarczenie towarów będzie musiało być zarejestrowane w stosownej ewidencji, zgodnie z wymogami o których mowa w art. 54a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 77/1 ze zm.);
   
• w informacji podsumowującej konieczne będzie wskazanie numeru VAT UE identyfikacji podatkowej nabywcy poprzedzonego kodem PL nadanego mu na terytorium kraju.

W uzasadnieniu do projektu zmian do ustawy, wyjaśniając funkcjonowanie nowych przepisów dotyczących magazynów call-off stock, ustawodawca posłużył się przykładem, który przedstawiamy poniżej:

"(...) Przykład 1: przypadek ogólny

Przedsiębiorstwo A z siedzibą w państwie członkowskim 1 w miesiącu lutym przemieszcza własne towary w procedurze magazynu typu call-off stock do państwa członkowskiego 2. Towary są przeznaczone dla przedsiębiorstwa B. Następnie we wrześniu tego samego roku następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na B. W takiej sytuacji, zgodnie z projektowanymi przepisami:

• A w lutym powinien wykazać przemieszczenie towarów w prowadzonej ewidencji, a w informacji podsumowującej za miesiąc luty powinien wykazać numer identyfikacji podatkowej B;
   
• Prowadzący magazyn powinien wykazać w ewidencji wprowadzenie towarów do magazynu;
   
• We wrześniu w momencie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel u A nastąpi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, natomiast u B wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów; zarówno A, jak i B powinni zaktualizować swoje ewidencje;
   
• A powinien zadeklarować wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w swojej deklaracji oraz złożyć informację podsumowującą, w której wykaże numer identyfikacyjny B i wartość dostarczonych towarów;
   
• B powinien rozliczyć VAT należny z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w swojej deklaracji. (...)"

Planowane modyfikacje spowodują, że towary przemieszczane do magazynu call-off stock będą mogły być przeznaczone także do działalności handlowej - co na dzień dzisiejszy nie jest możliwe - a nie tylko do produkcji lub świadczenia usług.

Zaproponowano skrócenie czasu, pozwalającego na magazynowanie towarów bez konieczności rozliczania ich nietransakcyjnego przemieszczenia z 24 do 12 miesięcy.

Z projektu wynika również, że ustawodawca dopuszcza możliwość zastąpienia nabywcy przez innego podatnika. Chodzi tu o taką sytuację, gdy w trakcie 12 miesięcy od wprowadzenia towarów do magazynu nabywca zostanie zastąpiony przez innego podatnika (w miejsce dotychczasowego nabywcy, czyli podatnika na rzecz którego towary zostały pierwotnie przemieszczone i na rzecz którego miała być dokonana dostawa, "wstąpi" inny podatnik, i to na jego rzecz będzie dokonana dostawa). Jeżeli takie zastąpienie będzie miało miejsce w terminie 12 miesięcy od dnia przybycia towarów do magazynu typu call-off stock, będzie się uznawało, że nie miało miejsca nietransakcyjne WNT.

Nowym obowiązkiem, który zostanie nałożony na podatników, będzie prowadzenie ewidencji przemieszczanych towarów, o której mowa w art. 54a rozporządzenia wykonawczego 282/2011. Ewidencję taką będą prowadzić podatnicy wysyłający towary do magazynu w innym państwie UE oraz podatnicy, na rzecz których towary będą przemieszczane do Polski w procedurze magazynu call-off stock.

Wprowadzony zostanie nowy rodzaj informacji podsumowującej, w której będą ujmowane dokonane przemieszczenia towarów w procedurze call-off stock.

Ponadto planuje się wprowadzenie obowiązku składania zawiadomienia do naczelnika urzędu skarbowego o prowadzeniu magazynu, w terminie 14 dni od dnia pierwszego wprowadzenia towarów. Prowadzący magazyn będzie składał takie zawiadomienie, którego wzór zostanie określony w rozporządzeniu wykonawczym do ustawy o VAT, za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Obowiązek ten będzie miał charakter formalny i jego niespełnienie nie spowoduje, że procedura magazynu typu call-off stock nie będzie miała zastosowania. Jeżeli zawiadomienie nie będzie spełniało określonych wymogów, wówczas naczelnik urzędu skarbowego, w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, wezwie do jego uzupełnienia. Natomiast, jeżeli dane objęte zawiadomieniem ulegną zmianie, podatnik prowadzący magazyn typu call-off stock będzie zobowiązany zawiadomić również za pomocą środków komunikacji elektronicznej naczelnika urzędu skarbowego o tych zmianach w terminie 14 dni od dnia ich zaistnienia.

Prowadzący magazyn, do którego wprowadzane będą towary w procedurze magazynu typu call-off stock, niebędący nabywcą, będzie również zobligowany do prowadzenia ewidencji towarów przybyłych do tego magazynu zawierającej następujące dane:

1) opis i ilość towarów wprowadzonych do magazynu oraz datę ich wprowadzenia,

2) opis i ilość towarów wyprowadzonych z magazynu oraz datę ich wyprowadzenia,

3) opis i ilość towarów zniszczonych, utraconych lub skradzionych oraz datę zniszczenia, utraty lub kradzieży towarów, które uprzednio przybyły do magazynu, lub jeżeli określenie takiej daty nie jest możliwe, datę stwierdzenia ich zniszczenia lub braku.

Ustawodawca zaproponował również, aby w sytuacji nieodebrania przez nabywcę towarów z magazynu w ciągu 12 miesięcy, zobowiązanym do rozliczenia nietransakcyjnego przemieszczenia towarów w ramach WNT był podatnik, który wprowadził te towary do magazynu.

Należy oczekiwać, że znowelizowane przepisy dotyczące magazynów call-off stock zharmonizowane z unijną dyrektywą, pozwolą podatnikom na swobodniejsze korzystanie z tego typu uproszczenia i zwiększą pewność prawa dla podmiotów gospodarczych.

» Dokumentowanie WDT

Warunki umożliwiające zastosowanie stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, wymienione są w art. 42 ustawy o VAT.

W projekcie ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Kodeks karny skarbowy (nr druku UC158) proponuje się, aby w art. 42 ust. 1 pkt 1 dodać zapis dotyczący obowiązku nabywcy w zakresie podania dostawcy ważnego numeru identyfikacyjnego VAT. Zatem jednym z warunków koniecznych do zastosowania stawki VAT 0% do WDT, będzie nie tylko dokonanie dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, ale również podanie przez nabywcę tego numeru dostawcy.

Ponadto, projekt zakłada dodanie ust. 1a do art. 42 ustawy, który miałby wprowadzić dodatkowy warunek dla zastosowania preferencyjnej stawki VAT, polegający na złożeniu przez dostawcę prawidłowej informacji podsumowującej. Złożenie informacji podsumowującej przez dostawcę, będzie więc materialną przesłanką do zastosowania obniżonej stawki VAT dla WDT.

Ustawodawca wyjaśnił, że dane zawarte w informacji podsumowującej dostawcy odgrywają zasadniczą rolę w walce z oszustwami podatkowymi na terenie Unii Europejskiej, gdyż dają możliwość porównania ich z danymi zadeklarowanymi przez nabywcę. Stąd zadeklarowanie prawidłowych danych jest szczególnie istotne. Warunek ten może być w pewnych okolicznościach uchylony, jeśli dostawca należycie wyjaśni naczelnikowi urzędu skarbowemu, w formie pisemnej, swoje uchybienie, np. w sytuacji, gdy niezłożenie informacji podsumowującej lub złożenie jej po terminie czy też podanie w niej nieprawidłowych informacji było wynikiem pomyłki, a nie przykładowo udziału w przestępstwie.

Ponadto podatnicy powinni mieć na uwadze unijne rozporządzenie wykonawcze nr 282/2011, w zakresie dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia (stawki 0%) w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. Rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich, a zatem nie wymaga implementacji do krajowego porządku prawnego.

Rozporządzenie do celów zastosowania zwolnienia (stawki 0%) wprowadza instytucję wzruszalnego domniemania pozwalającą uznać, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego.

Domniemanie to, zgodnie z art. 45a rozporządzenia wykonawczego 282/2011, będzie miało zastosowanie:

a) w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy bezpośrednio przez dostawcę lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, jeśli sprzedawca będzie posiadać co najmniej dwa niebędące ze sobą w sprzeczności dokumenty (np. CMR i fakturę od przewoźnika towaru), które zostaną wydane przez dwa niezależne od siebie podmioty, a także niezależne od sprzedawcy i od nabywcy, albo jakikolwiek pojedynczy dowód, o którym mowa w art. 45a ust. 3 lit. a) (przykładowo CMR), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w art. 45a ust. 3 lit. b) (przykładowo polisa ubezpieczeniowa), potwierdzającymi wysyłkę lub transport, które zostaną wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, a także niezależne od sprzedawcy i od nabywcy;

b) w przypadku gdy towary zostaną wysłane lub przetransportowane bezpośrednio przez odbiorcę lub przez osobę trzecią w jego imieniu, jeśli sprzedawca będzie posiadał:

• pisemne oświadczenie nabywcy potwierdzające, że towary zostały wywiezione przez tego nabywcę lub osobę trzecią działającą w jego imieniu do innego państwa członkowskiego (wskazanie tego państwa również jest obowiązkowe, bez konieczności ujawniania dokładnego miejsca przeznaczenia w celu zachowania poufności co do jego działalności gospodarczej); elementy konieczne takiego oświadczenia zawiera art. 45a ust. 1 lit. b) ppkt (i) rozporządzenia wykonawczego 282/2011, oraz
   
• w przypadku wywozu towaru przez osobę trzecią, co najmniej dwa niesprzeczne ze sobą dokumenty (np. CMR i fakturę od przewoźnika towaru), które zostaną wydane przez dwa niezależne od siebie podmioty, a także niezależne od sprzedawcy i od nabywcy, lub jakikolwiek pojedynczy dowód, o którym mowa w art. 45a ust. 3 lit. a) (przykładowo CMR), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w art. 45a ust. 3 lit. b) (przykładowo polisa ubezpieczeniowa), potwierdzającymi wysyłkę lub transport, które zostaną wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, a także niezależne od sprzedawcy i od nabywcy.

Dokumentami akceptowanymi jako dowód wysyłki lub transportu są:

a) dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;

b) następujące dokumenty:

• polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;
   
• dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;
   
• poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Powyższe przepisy wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2020 r.

» Nowe regulacje dotyczące transakcji łańcuchowych

Z dniem 1 stycznia 2020 r. planowane są zmiany w zakresie dostawy towarów w ramach tzw. transakcji łańcuchowych. Zgodnie z projektem z 7 października 2019 r. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Kodeks karny skarbowy (nr druku - UC158) proponuje się dodanie ust. 2a w art. 22 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu w przypadku transakcji łańcuchowej, wysyłka lub transport towaru będą przyporządkowane wyłącznie do dostawy dokonanej do podmiotu pośredniczącego.

Przez podmiot pośredniczący będzie się rozumiało dostawcę towarów innego niż pierwszy w kolejności dostawca, który będzie wysyłał lub transportował towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz. Przepis dodanego art. 22 ust. 2a ustawy o VAT wprowadzi domniemanie, że jeżeli towar będzie wydawany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten będzie wysyłany lub transportowany z jednego państwa członkowskiego do drugiego państwa członkowskiego, to transakcją ruchomą będzie dostawa dokonana na rzecz podmiotu pośredniczącego.

Przy czym z dodanego w art. 22 ust. 2b ustawy o VAT, wynika, że wysyłkę lub transport będzie się przypisywać wyłącznie do dostawy towarów dokonanej przez podmiot pośredniczący wówczas, gdy podmiot pośredniczący będzie zarejestrowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w państwie członkowskim, z którego towary są wysyłane lub transportowane i przekaże swojemu dostawcy ten numer w ramach realizowania dostawy towaru.

Ponadto, z definicji legalnej określonej w art. 22 ust. 2c projektowanej ustawy o VAT wynika, że podmiotem pośredniczącym nie będzie mógł być pierwszy w kolejności dostawca ani ostatni w kolejności nabywca. W przypadku występowania w ramach takich transakcji więcej niż trzech podmiotów (np. czterech firm), podmiotem pośredniczącym będzie mógł być zarówno drugi, jak i trzeci uczestnik w łańcuchu. W takiej sytuacji trzeba będzie analizować treść umów pomiędzy podmiotami uczestniczącymi w łańcuchu transakcji. W celu wykazania swojego statusu jako podmiotu pośredniczącego, podmiot ten powinien przechowywać dowody, że przewiózł określone towary lub że zorganizował przewóz towarów za pośrednictwem osoby trzeciej działającej w jego imieniu.

W przypadku transakcji łańcuchowych obejmujących eksport towarów, obecnie obowiązujący przepis art. 22 ust. 2 ustawy o VAT reguluje przyporządkowanie transportu towarów dostawie ruchomej, determinując międzynarodowy (transgraniczny) charakter tej dostawy, i w konsekwencji - prawo do zastosowania obniżonej stawki podatku VAT 0% do eksportu towarów. Projektowany art. 22 ust. 2d ustawy będzie się odnosił do sytuacji transakcji łańcuchowej w obrocie z krajami trzecimi, gdyby transport lub wysyłka towaru były przyporządkowane środkowemu (czyli ani pierwszemu, ani ostatniemu) podmiotowi i zasadniczo jest powtórzeniem obecnej regulacji z art. 22 ust. 2 zdanie drugie. Z kolei art. 22 ust. 2 ustawy w nowym brzmieniu będzie dotyczył pozostałych przypadków, tj. gdyby transport lub wysyłka zostały przyporządkowane pierwszemu dostawcy lub ostatniemu w kolejności nabywcy.

Do ustalenia miejsca dostawy towarów w ramach transakcji łańcuchowych obejmujących import towarów zastosowanie będą miały - obecnie funkcjonujące - przepisy art. 22 ust. 4 ustawy o VAT.

» Zniesienie limitu obrotów dla sprzedawców dokonujących zwrotu TAX FREE

Ustawodawca nałożył bardzo restrykcyjne warunki, które muszą spełnić podmioty dokonujące zwrotu (zwanego również turystycznym). Ustanowiony dla sprzedawców pułap obrotów w wysokości 400.000 zł nie znajduje uzasadnienia w dyrektywie w sprawie VAT, która takiego ograniczenia kwotowego nie wprowadza, dlatego NSA postanowieniem z dnia 27 stycznia 2016 r., sygn. akt I FSK 1398/14 zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z pytaniem prejudycjalnym w tej kwestii.

Ustalenie limitu obrotu za poprzedni rok podatkowy powoduje, iż bezpośredniego zwrotu VAT podróżnym mogą dokonywać tylko ci sprzedawcy, których obroty za poprzedni rok podatkowy osiągnęły kwotę przekraczającą 400.000 zł. Ustawodawca krajowy uznał więc, że tylko działalność prowadzona w takich rozmiarach gwarantuje w sposób niezakłócony obsługę systemu zwrotu VAT podróżnym, zapewniając tym samym bezpieczny system zwolnień. Powstała jednak wątpliwość dlaczego jedynie działalność, w której obroty przekroczyły ww. kwotę miałaby zagwarantować niezakłóconą obsługę zwrotu VAT podróżnym.

TSUE w wyroku z 28 lutego 2018 r. w sprawie C-307/16 stwierdził, że przepisy krajowe, nakładające na podatników obowiązek osiągnięcia określonych limitów sprzedaży w poprzednim roku podatkowym, nie są niezbędne do osiągnięcia celu polegającego na zapobieżeniu unikania opodatkowania i oszustwom podatkowym.

W związku z powyższym TSUE orzekł, iż:

"(...) Artykuł 131, art. 146 ust. 1 lit. b) oraz art. 147 i 273 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom krajowym, wedle których w ramach dostaw na eksport towarów przewożonych w bagażu osobistym podróżnych, sprzedawca będący podatnikiem powinien osiągnąć minimalny pułap obrotów za poprzedni rok podatkowy lub zawrzeć umowę z podmiotem uprawnionym do zwrotu podatku od wartości dodanej podróżnym, jeżeli sam brak poszanowania tych warunków skutkuje ostatecznym pozbawieniem prawa do zwolnienia tej dostawy z podatku. (...)"

Polski ustawodawca mając na celu wykonanie powyższego wyroku zaproponował w projekcie zmian do ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Kodeks karny skarbowy (numer druku UC158), całkowite zniesienie limitu obrotów znajdującego się w art. 127 ust. 6 i 7 ustawy, od którego uzależniona jest możliwość dokonywania zwrotów przez samego sprzedawcę.

Powyższa zmiana miałaby wejść w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia ustawy zmieniającej.