Dokumentowanie różnic kursowych
Prowadzę działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach określonych w ustawie o PIT. Dochód ustalam na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wykazuję w niej m.in. różnice kursowe. Mam jednak dylemat, czy dokument stanowiący podstawę zapisu różnic kursowych w księdze należy tytułować dowodem księgowym czy dowodem wewnętrznym? Nazewnictwo stosowane w literaturze traktującej o różnicach kursowych jest niejednolite.
Przepisy nie określają formy ani nazwy dowodu, który należy sporządzić w celu udokumentowania i ujęcia różnic kursowych w podatkowej księdze. Skoro tak, to należy uznać, że istotne jest nie tyle samo nazewnictwo (tytuł) dokumentu, co jego rzetelność i możliwość zweryfikowania wyrażonych w nim danych.
Podatnik, który w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ustala różnice kursowe, w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wpisuje je:
- w kolumnie 8 "pozostałe przychody" - jeśli chodzi o dodatnie różnice kursowe oraz
- w kolumnie 13 "pozostałe wydatki" - w przypadku ustalenia ujemnych różnic kursowych.
Dokumentując różnice kursowe na potrzeby ich ujęcia w podatkowej księdze, należy kierować się przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r. poz. 728 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.
Jak wynika z § 12 ust. 1 rozporządzenia, zapisów w księdze dokonuje się w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów. Przy czym takie dowody, które mogą być podstawą zapisów w księdze, określone zostały mianem dowodów księgowych.
Podstawowym dokumentem zaliczonym do kategorii dowodów księgowych są faktury. Pod tym pojęciem rozumie się faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dowody celne, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami (§ 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia).
W kontekście problemu podniesionego w pytaniu należy zauważyć, że zapisy w podatkowej księdze mogą być dokonywane na podstawie dowodów wymienionych w:
- § 13 rozporządzenia, czyli m.in. not księgowych, dowodów przesunięć oraz dokumentów zawierających dane określone w § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia,
- § 14 rozporządzenia, w którym jest mowa o dokumentowaniu niektórych kosztów w oparciu o dowody wewnętrzne, a także paragony lub dowody kasowe.
Aby wpisać różnice kursowe do księgi, czy to po stronie przychodów czy kosztów podatkowych, podatnik musi posiadać odpowiedni dowód. Przy czym sporządza go we własnym zakresie i wyłącznie na potrzeby własnej działalności. Dowód ustalenia różnic kursowych nie jest więc wydawany "na zewnątrz" i w tym znaczeniu jest dokumentem wewnętrznym. Na gruncie przepisów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, niezasadne jest jednak tytułowanie takiego dokumentu mianem "dowodu wewnętrznego". Na potrzeby rozporządzenia przyjęto bowiem, że "dowód wewnętrzny" to dokument służący dokumentowaniu wyłącznie kosztów wymienionych w § 14 ust. 2 rozporządzenia, a także dziennego przychodu ze sprzedaży nieudokumentowanej fakturami, o którym mowa w § 19 ust. 1 rozporządzenia. Zatem w przypadku dokumentowania różnic kursowych bardziej właściwe wydaje się posłużenie się nazwą "dowód księgowy". Ten termin w analizowanym rozporządzeniu został bowiem użyty w znaczeniu ogólnym, na określenie pewnej kategorii dowodów wyróżnionych ze względu na to, że mogą stanowić podstawę zapisu w podatkowej księdze.
Taki dowód księgowy, aby stanowił podstawę zapisu w podatkowej księdze, musi zawierać dane określone w § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia (§ 13 pkt 5 rozporządzenia).
Jeśli nie znalazłeś informacji, której szukasz, wejdź do serwisu | ||
www.PodatekDochodowy.pl » |
Serwis Głównego Księgowego
Gazeta Podatkowa
Terminarz
DRUKI
Darmowe druki aktywne
WSKAŹNIKI
Bieżące wskaźniki wraz z archiwum
KALKULATORY
Narzędzia księgowego i kadrowego
PRZEPISY PRAWNE
Ustawy, rozporządzenia - teksty ujednolicone
FORUM
Forum aktywnych księgowych
|