Dokumentowanie nieściągalności kilku wierzytelności przysługujących od tego samego dłużnika
| W celu udokumentowania nieściągalności wierzytelności konieczne jest posiadanie przez podatnika postanowienia o nieściągalności tej wierzytelności, która ma stanowić koszt podatkowy. |
Z uzasadnienia
"(...) myli się skarżąca wywodząc, że (...) w art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a oraz ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p., używa się rzeczownika »wierzytelności« w liczbie mnogiej, a rzeczownika »postanowienie« w liczbie pojedynczej, co prowadzi do wniosku, że jedno postanowienie o nieściągalności może dokumentować nieściągalność kilku a nawet wszystkich wierzytelności od tego samego dłużnika. Przede wszystkim należy zauważyć, że zasadą, wynikającą wprost z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a u.p.d.o.p. jest, że za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wierzytelności odpisanych jako nieściągalne. Możliwość uznania takich wierzytelności za koszty uzyskania przychodów poczytywana jest za wyjątek, a zatem przepisy określające warunki zastosowania tego wyjątku muszą być interpretowane ściśle. Z kolei z brzmienia art. 16 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p. jasno wynika, że za wierzytelności nieściągalne, które mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu (...). Zastosowana w przepisie formuła: »te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana postanowieniem« wyraźnie określa, które wierzytelności spełniają wskazane w przepisie warunki, a mianowicie: te, których nieściągalność została udokumentowana w sposób wskazany w przepisie. Warunku tego nie spełniają zatem wierzytelności, których nieściągalność nie została tak udokumentowana, chociaż udokumentowana została nieściągalność innych wierzytelności wobec tego samego dłużnika. Nie można więc przyjąć, jakoby analizowany warunek był spełniony również w wyniku udokumentowania nieściągalności innej lub innych wierzytelności, względnie tych wierzytelności lub ich części, których wyegzekwować w ogóle nie próbowano. Ewentualna niecelowość prowadzenia egzekucji wobec dłużnika, którego niewypłacalność została stwierdzona w innych postępowaniach egzekucyjnych i ekonomiczna niezasadność dalszego ponoszenia związanych z tym kosztów nie ma wpływu na ich podatkową kwalifikację jako kosztów uzyskania przychodów z uwagi na brak podstawy normatywnej do takiej kwalifikacji.
Stanowisko to może już być uznane za ugruntowane w orzecznictwie sądowo-administracyjnym, bowiem oprócz judykatów przytoczonych przez Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazać można późniejsze wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego, wspierające ten pogląd. W szczególności w wyroku z dnia 19.07.2017 r. (II FSK 1680/15) sformułowano tezę, że norma prawna, wynikająca z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a i z art. 16 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p. nie ma zastosowania do innych wierzytelności aniżeli te, których nieściągalność została udokumentowana postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, nawet, jeżeli byłyby to wierzytelności przysługujące w tym samym czasie w stosunku do tego samego dłużnika. Tezę tę powtórzono w wyroku z dnia 5.12.2017 r. (II FSK 3151/15)".
(wyrok NSA z 17 lipca 2018 r., sygn. akt II FSK 1912/16)
Serwis Głównego Księgowego
Gazeta Podatkowa
z obszernym komentarzem »
Firma »
Aplikacja mobilna dla Księgowych »
Księgowego,Kadrowego,VAT »
Serwisy internetowe »
Pobierz darmową aplikację »
Posłuchaj »
Terminarz
DRUKI
Darmowe druki aktywne
WSKAŹNIKI
Bieżące wskaźniki wraz z archiwum
KALKULATORY
Narzędzia księgowego i kadrowego
PRZEPISY PRAWNE
Ustawy, rozporządzenia - teksty ujednolicone
FORUM
Forum aktywnych księgowych
| ||||||||||||
|
||||||||||||