Eksport pośredni w łańcuchu dostaw

Eksport pośredni ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium UE - w wykonaniu dostawy towarów - jest dokonywany przez nabywcę posiadającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Jeśli jednak wywóz towarów poza terytorium UE dokonywany jest w ramach transakcji łańcuchowej, mogą wystąpić problemy z ustaleniem czy faktycznie wywozu towarów dokonuje nabywca. W transakcjach łańcuchowych występuje bowiem kilka dostaw tego samego towaru, ale jego transport przyporządkowany jest tylko jednej transakcji.

2.1. Miejsce opodatkowania poszczególnych transakcji w łańcuchu dostaw

Przyjmuje się, iż w łańcuchu dostaw, każda z transakcji rozpatrywana jest odrębnie i dla każdej z nich miejsce opodatkowania ustala się w inny sposób.

Podstawowa zasada ustalania miejsca świadczenia dla "ruchomej" dostawy towarów, nakazuje opodatkować ją w miejscu, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy (art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).

W myśl przepisów art. 22 ust. 2 ustawy w przypadku gdy towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, wysyłka lub transport przyporządkowane są dostawie dokonanej dla tego nabywcy. Sytuacja taka ma miejsce wtedy, gdy towar wysyła lub transportuje jeden z pośredników uczestniczących w transakcji.

W stosunku do dostaw "nieruchomych" stosuje się art. 22 ust. 3 ustawy, który wskazuje, że dostawę towarów która poprzedza wysyłkę lub transport towarów uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu, natomiast dostawę, która następuje po wysyłce lub transporcie, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

W opisanej sytuacji towar wywożony jest z Polski do Serbii, przy czym wywóz nie jest dokonywany bezpośrednio od polskiego producenta do ostatecznego nabywcy. Towary transportowane są najpierw do innej polskiej firmy gdzie zostają przerobione. Ostatecznie, zmodyfikowane towary wyjeżdżają do Serbii a organizacją transportu zajmuje się polska spółka, która wykonała ten przerób.

Gdyby nie przestój w innej polskiej firmie i wykonanie pewnych usług na towarach, Czytelnik mógłby uznać, że dostawa którą dokonał jest eksportem pośrednim. Eksportem jest bowiem dostawa towarów wysyłanych z terytorium kraju poza terytorium UE. W tym jednak przypadku dostawa towarów wiąże się najpierw z ich wysyłką do innej polskiej firmy, skąd towary, już w zmienionej formie, wywożone są poza terytorium UE.

W tej sytuacji nie można uznać, że mamy do czynienia z eksportem towarów, który opodatkowany jest preferencyjną stawką VAT 0%. Należy przyjąć, że jest to krajowa dostawa towarów. Ustawodawca zezwolił jednak na opodatkowanie takiej transakcji stawką 0%, określając warunki zastosowania obniżonej stawki VAT w art. 83 ust. 1 pkt 25 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, stawką 0% opodatkowana jest dostawa towarów nabywanych przez podmioty mające siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu na terytorium państwa trzeciego, niebędące podatnikami w rozumieniu art. 15, jeżeli towary te są przeznaczone do przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia na terytorium kraju, a następnie do wywozu z terytorium Unii Europejskiej, w przypadku gdy podatnik:

a) przekaże nabyty przez podmiot towar podatnikowi, który dokonuje przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia tego towaru,

b) posiada dowód, że należność za towar została zapłacona i przekazana na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem.

Zatem dostawa towarów na rzecz podatnika z państwa trzeciego, jeśli są one przed wywozem poddawane w Polsce przetworzeniu przez inny podmiot, opodatkowana jest stawką 0%, co potwierdzają również organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 24 listopada 2015 r., nr IBPP4/4512-223/15/PK, wyjaśnił, że:

"(...) Przywołane przepisy (art. 83 ust. 1 pkt 25 ustawy - przypis redakcji) regulują możliwość stosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dostawy towarów krajowych, dla podmiotów mających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu na terytorium państwa trzeciego, niebędących podatnikami (zarejestrowanymi) w Polsce, jeżeli towary te są przeznaczone do przerobu, uszlachetnienia lub przetworzenia na terytorium kraju, a następnie do wywozu z terytorium Wspólnoty.

Powyższe regulacje wprowadzają obniżoną stawkę podatku dla szczególnej kategorii dostaw towarów, które wprawdzie nie mogą zostać uznane za eksport towarów, lecz ze względu na fakt, że również skutkują wywozem towarów poza terytorium Unii Europejskiej, celowym i zasadnym jest opodatkowanie ich na zasadach podobnych jak eksport.

Jedną z przesłanek zastosowania preferencyjnej stawki 0% jest charakter prac wykonywanych na towarach przez podmiot trzeci. W świetle powołanego przepisu, czynności te muszą mieścić się w jednej z trzech kategorii - przerobie, uszlachetnianiu lub przetwarzaniu. (...)"

W związku z powyższym dostawa na rzecz serbskiej spółki towarów, poddanych przerobowi w Polsce a następnie wywiezionych poza terytorium UE, opodatkowana będzie stawką VAT 0%, pod warunkiem, że Czytelnik będzie w posiadaniu dowodu, że należność za towar została zapłacona i przekazana na jego rachunek bankowy, w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem.

2.2. Opinia organów podatkowych w sprawie przyporządkowania transportu

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 5 marca 2014 r., nr IPTPP2/443-916/13-4/JS stwierdził, iż:

"(...) Wnioskodawczyni, (...), dokonuje sprzedaży wyrobów gotowych na rzecz kontrahenta belgijskiego, który następnie sprzedaje zakupiony towar firmie białoruskiej. Organizacja transportu leży w gestii ostatecznego odbiorcy, w tym wypadku z Białorusi, który sam dokonuje odbioru towaru (...). Pierwsza, tzw. »dostawa nieruchoma« występuje między Wnioskodawczynią a spółką belgijską, która zamawia towar, ale nie następuje jego przemieszczenie.

Kontrahent belgijski nabywa prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na terenie Polski, choć nie dysponuje towarem fizycznie. Wydanie towaru z magazynu Wnioskodawczyni następuje bezpośrednio przewoźnikowi wynajętemu przez firmę białoruską.

Wydanie towaru dokonywane jest według Incoterms FOB (franco punkt dostawy), co oznacza, że zgodnie z umową zawartą między kontrahentami, towar uważa się za dostarczony w momencie wydania towaru z magazynu przez Zainteresowaną. (...)

Organizacja transportu leży w gestii ostatecznego odbiorcy, czyli firmy białoruskiej. Zatem w opisanej transakcji należy uznać, że dostawą »ruchomą« jest dostawa pomiędzy kontrahentem belgijskim a tym ostatecznym odbiorcą. Natomiast dostawa pomiędzy Wnioskodawczynią a kontrahentem belgijskim jest dostawą »nieruchomą«. (...)

(...) skoro dostawa towarów pomiędzy Wnioskodawczynią a spółką belgijską stanowi dostawę »nieruchomą«, to wówczas w ramach dostawy towarów dokonanej przez Zainteresowaną, nie dojdzie do wywozu tych towarów poza terytorium Polski. Wywóz ww. towarów bowiem zostanie przyporządkowany do dostawy towarów pomiędzy kontrahentem belgijskim a ostatecznym odbiorcą spoza terytorium Unii Europejskiej. Zatem w tym przypadku nie zostaną spełnione przesłanki, aby transakcję dostawy realizowaną przez Wnioskodawczynię uznać za eksport towarów (...) oraz za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (...), ponieważ brak jest na tym etapie przemieszczenia towarów. Tak więc Wnioskodawczyni nie ma możliwości zastosowania stawki podatku w wysokości 0% (...). Wobec powyższego Zainteresowana winna opodatkować swą dostawę 23% stawką podatku VAT (...)."

Również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 22 września 2017 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.264.2017.3.PR, argumentował w podobny sposób:

"(...) Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka »A« z Niemiec zamierza kupić od Wnioskodawcy towar, który zostanie przez nią odebrany w Polsce i wysłany bezpośrednio na Ukrainę. Spółka »A« organizuje transport wywozu tego towaru na Ukrainę. Do przeniesienia na Spółkę »A« prawa do rozporządzania towarem jak właściciel dojdzie w momencie jego wydania z magazynu w Polsce. Prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostanie przeniesione na odbiorcę z Ukrainy również w Polsce, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca, odbiorca z Ukrainy będzie dysponował towarami w momencie rozpoczęcia odprawy celnej. (...)

(...) stwierdzenie TSUE, zgodnie z którym rozpoznanie dostawy ruchomej zależy od tego, w którym państwie będzie miało przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel pomiędzy pierwszym nabywcą a drugim nabywcą nie oznacza, że przy analizie transakcji łańcuchowych bez znaczenia jest moment (miejsce) przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel pomiędzy pierwszym dostawcą a drugim dostawcą (pierwszym nabywcą). Wyrok ten został wydany w kontekście sprawy gdzie podmiot pośredniczący (pierwszy nabywca, drugi dostawca) uzyskał prawo do dysponowania towarem jak właściciel w kraju rozpoczęcia wysyłki i zbył to prawo w kraju zakończenia wysyłki. Dlatego też w tej sprawie najważniejsze, dla rozpoznania dostawy ruchomej, było określenie miejsca ostatniej dostawy. Albowiem gdyby druga dostawa miała miejsce również w kraju rozpoczęcia wysyłki to ona miałaby charakter dostawy ruchomej (dopiero po niej nastąpiłby wywóz). (...)

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że do dostawy pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką »A« dochodzi na terytorium państwa, w którym rozpoczyna się transport towaru, czyli na terytorium kraju. Również dostawa pomiędzy Spółką »A« a odbiorcą z Ukrainy ma miejsce na terytorium kraju.

Zatem z warunków dostawy wynika, że transport towaru należy przyporządkować dostawie dokonanej przez Spółkę »A«. W związku z tym, dostawą »ruchomą« będzie transakcja dokonana pomiędzy Spółką »A« a odbiorcą z Ukrainy, natomiast dostawą »nieruchomą« będzie dostawa dokonana pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką »A«.

Podsumowując, sprzedaż towaru na rzecz Spółki »A« nie będzie stanowić eksportu pośredniego w rozumieniu art. 2 ust. 8 lit. b) ustawy, ponieważ w wyniku dostawy towaru przez Wnioskodawcę (przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel) nie dojdzie do wywozu towaru z terytorium Polski na terytorium Ukrainy. (...)"

Podobnego zdania był również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 26 sierpnia 2016 r., nr IPPP3/4512-530/16-2/RM:

"(...) Wnioskodawca planuje sprzedawać towary na rzecz przedsiębiorcy mającego siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej - podatnika podatku od wartości dodanej (Pośrednika), który będzie zidentyfikowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz w dacie dokonania dostawy towarów przez Wnioskodawcę posiadał będzie właściwy i ważny numer identyfikacji dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Dostawa towarów dokonywana przez Wnioskodawcę dokumentowana będzie fakturą. Następnie Pośrednik będzie dokonywał dalszej odsprzedaży towarów kupionych od Wnioskodawcy, na rzecz innego przedsiębiorcy posiadającego siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej (Odbiorcy). Dostawa towarów dokonywana przez Pośrednika na rzecz Odbiorcy dokumentowana będzie fakturą wystawioną przez Pośrednika dla Odbiorcy. Dostawa towarów dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz Pośrednika odbywała się będzie zgodnie z warunkami Incoterms CPT, w ramach których Wnioskodawca zobowiązany będzie dostarczyć towary do portu w Polsce - tam Przewoźnik działający na zlecenie Pośrednika rozpocznie procedurę celną wywozu. W zgłoszeniu celnym zawarta będzie informacja, że ostatecznym odbiorcą towarów będzie Odbiorca. Wnioskodawca wystawi na Odbiorcę świadectwo pochodzenia. Przewoźnik działający na zlecenie Pośrednika, po odebraniu towarów, będzie organizował transport towarów do miejsca przeznaczenia poza terytorium Unii Europejskiej. Pośrednik poinformuje Wnioskodawcę, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel zostanie przeniesione na Odbiorcę poza terytorium Unii Europejskiej. (...)

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonał transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy. We wskazanych we wniosku okolicznościach transport towaru do miejsca przeznaczenia - poza terytorium Unii Europejskiej - będzie organizował drugi w kolejności podmiot, tj. przewoźnik działający na zlecenie Pośrednika. W świetle powyższego transport towarów należy przyporządkować dostawie dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz nabywcy (Pośrednika), który będzie dokonywał również jego dostawy finalnemu odbiorcy z kraju trzeciego. Tym samym należy uznać, że transakcja którą zrealizuje Wnioskodawca na rzecz Pośrednika jest dostawą ruchomą, która następuje przed dokonaniem transportu towarów poza terytorium Unii Europejskiej i którą - stosownie do art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy - należy uznać za dokonaną w miejscu rozpoczęcia transportu towarów, tj. na terytorium Polski.

Jednocześnie należy wskazać, że opisana transakcja stanowi dla Wnioskodawcy eksport pośredni, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że Wnioskodawca dokona sprzedaży towaru na rzecz przedsiębiorcy, który ma siedzibę na terytorium Unii Europejskiej (Pośrednik) oraz, że nabywca ten (przez przewoźnika działającego na jego zlecenie) dokona wywozu przedmiotowego towaru z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty, dokonując odprawy celnej we własnym imieniu, co zostanie potwierdzone dokumentem IE- 599. (...)"

2.3. Definicja eksportu pośredniego w orzecznictwie sądowym

Podobny problem dotyczący dostaw łańcuchowych był przedmiotem rozstrzygnięcia przez NSA w wyroku z 4 lutego 2011 r., sygn. akt I FSK 401/10. W stanie faktycznym, rozpatrywanym przez Sąd polska spółka dokonywała dostawy towarów na rzecz cypryjskiej firmy, jednak towary były wywożone na Ukrainę przez ostatecznego nabywcę spoza UE.

W uzasadnieniu NSA wskazał, iż:

"(...) Eksport pośredni ma miejsce wówczas gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu dostawy towarów jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz - tak wynika z art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy o VAT. W sprawie wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty nie był dokonany przez nabywcę towarów (M. H. Ltd.) ani na jego rzecz. To podmiot ukraiński sam organizował transport i ponosił jego koszty. W tej sytuacji słusznie Sąd pierwszej instancji przyjął, że w sprawie nie wystąpił eksport pośredni, bo wywóz towaru nie był dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. (...)

Z tych względów zasadnie Sąd pierwszej instancji uznał, że dostawa między skarżącym, a podmiotem cypryjskim podlega opodatkowaniu w kraju jako dostawa krajowa, gdyż brak jest na tym etapie przemieszczania towarów, a czego wymaga eksport towarów (art. 2 pkt 8). Podatnik nie był więc uprawniony do zastosowania stawki 0% po myśli art. 41 ust. 11 ustawy o VAT (...)".

W ten sam sposób orzekł również WSA w Poznaniu w wyroku z 26 września 2012 r., sygn. akt I SA/Po 589/12. Sąd rozstrzygał w sprawie, w której polska spółka uczestniczyła w dostawie łańcuchowej. Polski dostawca wystawiał fakturę na firmę austriacką (dostawa na warunkach Incoterms FCA), jednak sprzedawany towar wywożony był bezpośrednio przez odbiorcę tureckiego poza terytorium UE. Zgłoszenia towarów do odprawy celnej w Polsce w imieniu firmy austriackiej dokonał polski przedsiębiorca na podstawie otrzymanego upoważnienia. Odprawa celna odbywała się na podstawie faktury wystawionej przez firmę austriacką na rzecz tureckiego klienta.

Sąd uznał, że dostawa towarów pomiędzy firmą polską i austriacką podlega opodatkowaniu w Polsce jako dostawa krajowa, gdyż na tym etapie transakcji łańcuchowej nie występuje przemieszczenie towarów, które jest niezbędne do tego aby wystąpił eksport towarów. Wynika to z faktu, że zgodnie z definicją legalną, do uznania danej czynności za eksport towarów niezbędne jest wystąpienie łącznie wszystkich przesłanek, jakie stanowią: wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium UE i potwierdzenie tego wywozu przez organ celny określony w przepisach celnych, ale także dokonanie tego wywozu w wykonaniu dostawy towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przez dostawcę lub na jego rzecz lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz.

Eksport pośredni ma miejsce wówczas gdy dostarczane towary wywożone są z terytorium Polski poza terytorium UE przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Natomiast - jak zauważył Sąd - w rozpatrywanej sprawie wywóz towarów poza terytorium UE nie był dokonany przez austriackiego nabywcę towarów ani na jego rzecz. To podmiot turecki sam organizował transport i ponosił jego koszty.

W związku z tym - w opinii WSA - zasadne jest przyjęcie, iż w sprawie nie wystąpił eksport pośredni, bo wywóz towaru nie był dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz.

Powyższe orzeczenie WSA zostało w całości uchylone wyrokiem NSA z dnia 5 lutego 2014 r., sygn. akt I FSK 76/13:

"(...) Sąd I instancji przyjął, że przedstawiony we wniosku o wydanie interpretację stan faktyczny nie wypełnia znamion definicji eksportu z art. 2 pkt 8 lit. b) U.p.t.u. (...).

Zagadnienie właściwego rozumienia art. 2 pkt 8 lit. b) U.p.t.u. zostało rozstrzygnięte w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2012 r. (sygn. akt I FPS 3/12, dostępna w bazie orzeczeń CBOiS).

W uchwale tej wyrażono pogląd, że:

1) W świetle art. 2 pkt 8 U.p.t.u. w brzmieniu obowiązującym w 2010 r. warunek »wywozu towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty« jest spełniony nie tylko wtedy, gdy procedura wywozu towarów, (...) rozpocznie się poprzez zgłoszenie do wywozu złożone w urzędzie celnym położonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje (...) w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. (...)

Powyższe oznacza, że tylko wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 U.p.t.u. podlegający w Polsce - jako miejscu świadczenia - stawce 0%. (...)

Powyższe (...) a contrario oznacza, że jeżeli eksportowane towary nie znajdują się na terytorium Polski w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy spoza terytorium Wspólnoty, nie mamy do czynienia z eksportem towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT z naszego kraju, lecz z państwa członkowskiego, w którym towary te znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy spoza terytorium Wspólnoty (podkreślenie redakcji). (...)"

W związku z tym, skład rozpoznający wniesioną skargę kasacyjną, wskazał, że organ podatkowy ponownie rozpoznając wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji w powyższej sprawie, powinien orzec w oparciu o tezy zawarte w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r. (sygn. akt I FPS 3/12), dotyczące wykładni art. 2 pkt 8 ustawy (definicji eksportu towarów).

2.4. Stanowisko redakcji dotyczące wyroku NSA w sprawie eksportu w łańcuchu dostaw

Zdaniem redakcji, WSA w Poznaniu w wyroku I SA/Po 589/12, słusznie uznał, że w sytuacji, gdy polski dostawca wystawił fakturę na firmę austriacką, jednak sprzedawany towar był wywożony bezpośrednio przez odbiorcę tureckiego poza terytorium UE, pomiędzy polskim dostawcą a firmą austriacką nie doszło do dostawy eksportowej. Za organizację transportu w łańcuchu dostaw odpowiedzialny był ostateczny klient z Turcji, co oznacza, że dostawą ruchomą była ostatnia transakcja pomiędzy firmą austriacką a turecką i podlega ona opodatkowaniu w miejscu, w którym znajdowały się towary w momencie rozpoczęcia transportu (w Polsce). Natomiast pierwsza dostawa realizowana pomiędzy polskim sprzedawcą i austriackim nabywcą była dostawą nieruchomą, opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia transportu towarów (w Polsce).

Zatem obie transakcje opodatkowane są na terytorium naszego kraju, ale tylko jedna z nich jest dostawą ruchomą, czyli taką której należy przypisać transport towarów i tylko jedną z nich można uznać za dostawę eksportową. Pierwsza dostawa jest opodatkowana w Polsce, ale w związku z tym, że nie towarzyszy jej transport, uznawana jest za nieruchomą i opodatkowaną jako dostawa krajowa z zastosowaniem właściwej stawki VAT. Natomiast druga dostawa, której przypisano transport jest dostawą eksportową, gdyż w wyniku tej transakcji towary wywożone są poza terytorium UE. Zatem nie ulega wątpliwości, że doszło do eksportu towarów z terytorium naszego kraju na terytorium Turcji, ale eksporterem w tej sytuacji jest austriacka firma, na co wskazuje również fakt, że odprawa celna dokonywana była na podstawie faktury wystawionej przez firmę austriacką na rzecz tureckiego klienta.

Naszym zdaniem WSA w Poznaniu słusznie zakwestionował prawo do zastosowania stawki VAT 0% dla pierwszej dostawy realizowanej pomiędzy firmą polską i austriacką. Eksport towarów opodatkowany na terytorium Polski stawką 0% miał miejsce w łańcuchu dostaw, ale dopiero na etapie drugiej dostawy pomiędzy kontrahentem austriackim i tureckim, co jest zgodne z tezą prezentowaną w uchwale NSA, sygn. akt I FPS 3/12, dotyczącą definicji eksportu towarów.