Rozliczenie wpłaty dłużnika
Spółka prowadzi działalność handlowo-usługową. Część naszych dłużników posiada kilka zobowiązań z tytułu różnych faktur, do tego dochodzą także odsetki, czy koszty upomnień. Jak mamy rozliczyć wpłatę dłużników, którzy nie określają, którą należność i w jaki sposób spłacają?
Regulacje dotyczące zasad zarachowania płatności dłużnika, który posiada więcej niż jedno zobowiązanie wobec tego samego wierzyciela, zostały uregulowane w Kodeksie cywilnym. Z treści art. 451 K.c. wynika, że dłużnik mający względem tego samego wierzyciela kilka długów tego samego rodzaju może przy spełnieniu świadczenia wskazać, który dług chce uregulować. Jednakże to, co przypada na poczet danego długu, wierzyciel może przede wszystkim zaliczyć na związane z tym długiem zaległe należności uboczne oraz na zalegające świadczenia główne.
Zatem jeżeli dłużnik wskaże, który dług spłaca (np. należności za fakturę 5/2018), spółka jest tym wskazaniem związana, przy czym może zaliczyć wpłatę na najstarsze wymagalne zobowiązania oraz zaległe odsetki, a dopiero w dalszej kolejności na nowo powstałe należności (przykład).
W przypadku gdy dłużnik nie wskazał, na który dług ma być zaliczona należność, wierzyciel niezwłocznie po otrzymaniu wpłaty powinien wystawić dłużnikowi pokwitowanie wskazujące na sposób zaliczenia wpłaty (np. wpłata na rzecz należności zasądzonej w sprawie o sygn. akt ...). Jeżeli dłużnik przyjmie pokwitowanie, nie będzie mógł później domagać się innego zarachowania wpłaty. Jak jednak wskazał Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 17 listopada 2015 r., sygn. akt I ACa 333/15, to dłużnik w pierwszej kolejności (przed wierzycielem) ma uprawnienie do wskazania, który ze swoich długów chce zaspokoić. Wyborowi dłużnika wierzyciel nie może się sprzeciwić. Jeśli dłużnik nie skorzystał z przysługującego mu prawa zarachowania spełnionego świadczenia, może uczynić to wierzyciel.
Natomiast w sytuacji gdy ani dłużnik, ani wierzyciel nie wskazali na co ma być zarachowana wpłata wierzyciela, zastosowanie znajdzie art. 451 § 3 K.c. W takim przypadku świadczenie zalicza się przede wszystkim na poczet długu wymagalnego, a jeżeli jest kilka długów wymagalnych - na poczet najdawniej wymagalnego. Jeśli więc dłużnik nie wskaże, iż chce spłacić należność za konkretną fakturę, to wpłatę należy zaliczyć na najdawniej wymagalną należność (to zobowiązanie, które najdłużej nie zostało spłacone). Przy czym, jak wynika z art. 451 § 1 K.c., wpłata może zostać zaliczona także na odsetki i należności uboczne.
Sposób zarachowania należności na podstawie art. 451 Kodeksu cywilnego jest uprawnieniem, a nie obowiązkiem wierzyciela.
| Przykład
Dłużnik, który ma zaległość wobec wierzyciela na kwotę 800 zł z tytułu poprzednich faktur oraz 30 zł tytułem odsetek za opóźnienie, dokonał wpłaty kwoty 200 zł na poczet zaległej należności. Wierzyciel może zarachować należność w pierwszej kolejności na odsetki za opóźnienie, a dopiero później na należność główną. W wyniku wpłaty dłużnik będzie zalegał 630 zł tytułem należności głównej, a należność z tytułu odsetek zostanie spłacona w całości. |
| Jeśli nie znalazłeś informacji, której szukasz, wejdź do serwisu | ||
| www.PoradyPodatkowe.pl » |
Serwis Głównego Księgowego
Gazeta Podatkowa
z obszernym komentarzem »
Firma »
Aplikacja mobilna dla Księgowych »
Księgowego,Kadrowego,VAT »
Serwisy internetowe »
Pobierz darmową aplikację »
Posłuchaj »
Terminarz
DRUKI
Darmowe druki aktywne
WSKAŹNIKI
Bieżące wskaźniki wraz z archiwum
KALKULATORY
Narzędzia księgowego i kadrowego
PRZEPISY PRAWNE
Ustawy, rozporządzenia - teksty ujednolicone
FORUM
Forum aktywnych księgowych
| ||||||||||||
|
||||||||||||